Historia Szkoły
1917-1939
Pierwsze urszulanki przybyły do Lublina w lipcu 1917 r. na zaproszenie powstałej w 1915 r. Rady Szkolnej Ziemi Lubelskiej. Od administratora diecezji, ks. Zenona Kwieka, otrzymały zezwolenie na przejęcie klasztoru po brygidkach przy ul. Namiestnikowskiej 8 (potem Narutowicza 8/10). Zabytkowy gmach – fundacja Władysława Jagiełły, stanowiąca wotum dziękczynne króla za zwycięstwo pod Grunwaldem w 1410 r. – wymagał poważnych remontów. W 1917 r. był jeszcze częściowo zajęty przez wojsko, które się stopniowo wyprowadzało. 1 września 1917 r. urszulanki otworzyły trzy klasy szkoły przygotowawczej dla dziewcząt i pięć pierwszych klas ośmioletniego gimnazjum. W związku z kolejnymi reformami oświaty, urszulanki zmieniały kilkakrotnie nazwy swoich szkół. Aby stworzyć lepsze warunki dzieciom i młodzieży, w 1924 r. rozbudowały średniowieczny kompleks klasztorny. W roku szkolnym 1937/38 obok szkoły podstawowej funkcjonowało w Lublinie Prywatne Żeńskie Gimnazjum (czteroklasowe) i Liceum Sióstr Urszulanek (dwuletnie). W roku 1939 w podstawowej i średniej szkole było ok. 600 uczennic (z tego ok.400 w średniej i 200 w podstawowej).
1939-1945
W okresie okupacji, po zamknięciu przez Niemców już w 1939 r. szkoły podstawowej i średniej, ówczesna dyrektorka M. Bożena Szerwentke, uzyskała w 1941 r. zgodę na prowadzenie Szkoły Gospodarstwa, a w 1942 r. – dwuletniej Szkoły Hotelarskiej. Obie ułatwiły prowadzenie przez siostry i świeckich nauczycieli, kompletów tajnego nauczania, przez które przeszło w latach okupacji ponad 600 uczniów i uczennic, a maturę zdało 67 z nich.
W czasie II wojny światowej klasztor lubelski dawał schronienie setkom uciekinierów. Opiekowano się w nim dziećmi, chorymi, wojskowymi. Z pomocą świeckiego personelu siostry gotowały posiłki dla tysięcy ludzi. Zaczęto od 300 dziennie, a następnie wydawano ich ok. 1000. Od grudnia 1943 do kwietnia 1944 r. dowożono także ok. 1000 obiadów do obozu koncentracyjnego na Majdanku, chlebem i kawą wspomagano więźniów trzymanych przez Niemców na Zamku. Dostarczano również żywność dla transportów więźniów i jeńców przewożonych przez Lublin i przygotowywano paczki dla obozów jenieckich. Od 1940 r. prowadziły siostry ochronkę z ramienia RGO dla 150 dzieci.
1945-1955
Po wojnie, już w 1945 r., otworzyły siostry Szkołę Podstawową oraz Gimnazjum i Liceum. W roku szkolnym 1945/46 zgłosiło się do nich ok. 1150 uczennic. Kwitnące szkoły zostały zlikwidowane przez władze komunistyczne, najpierw podstawowa (od 1945 r. zakazano przyjmować do niej nowe uczennice), a w 1955 r. – średnia. Budynki zostały zajęte przez władze państwowe na liceum oraz różne instytucje oświatowe. Siostrom pozostawiono niewielką część gmachu. Zabrana przez państwo część zabytkowego klasztoru przez lat 35 była dewastowana przez niewłaściwe użytkowanie.
Siostry przestawiły się na prowadzenie katechizacji obejmując nią corocznie tysiące dzieci: udostępniano na nią kaplicę klasztorną i uczono przy parafii św. Pawła oraz przy KUL-u. Ciasnym terenem, który władze komunistyczne pozostawiły siostrom, dzieliły się z zakonnicami innych zgromadzeń, napływającymi na Katolicki Uniwersytet Lubelski wobec faktu, że uniwersytety państwowe zamknęły siostrom możliwość studiowania. Powstał Międzyzakonny Internat KUL, który w ciągu 30 lat istnienia przyczyniał się do zbliżenia sióstr z różnych rodzin zakonnych. Od lat 50-tych prowadzone były wykłady kursu prawniczego dla sióstr, zorganizowane przez KUL. Jednocześnie powstał Dom Studiów dla urszulanek uczęszczających na KUL. Od 1950 r. ukończyło na nim różne kierunki ok. 80 sióstr, kilka z nich związało się z uczelnią przez pracę dydaktyczno-naukową lub w administracji. Od pewnego czasu siostry studiują także w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej na wydziałach, których nie ma w KUL.
1990-2008
Odzyskanie zajmowanych przez instytucje państwowe części zabytkowego gmachu w latach 90-tych pozwoliło na otworzenie internatu dla dziewcząt uczęszczających do szkół średnich oraz, prowadzonej w ramach działalności statutowej, bursy dla studentek z różnych uczelni lubelskich.
Lit.: A. Witkowska, Inwentarz Archiwum szkół sióstr Urszulanek UR w Lublinie, – Archiwa. Biblioteki i Muzea Kościelne 81:2004, s. 397-446, Oprac. Urszula Borkowska OSU
2008-
1 września 2008 r. – po 53. latach przerwy – na nowo rozpoczęła swą działalność Szkoła Podstawowa Sióstr Urszulanek UR w Lublinie. Dzieło to, w głównej mierze, zostało podjęte za sprawą s. Reginy Malińskiej, która będąc przełożoną domu lubelskiego wraz z siostrami czyniła nadludzkie wysiłki aby szkoła mogła istnieć. Mszę św. inauguracyjną sprawował ks. bp Mieczysław Cisło, który też dokonał poświęcenia pomieszczeń nowej szkoły. Swoje słowo pasterskie, w liście przekazanym na ręce Dyrektor Szkoły, s. Noemi Olszowej, skierował do społeczności szkolnej także Ordynariusz Archidiecezji Lubelskiej Ks. Abp Józef Życiński: “Mym błogosławieństwem obejmuję wszystkich uczniów, nauczycieli, wychowawców podejmujących trudne wyzwania, siostry pragnące odczytywać głęboki sens swego charyzmatu w nowych realiach kultury początków trzeciego tysiąclecia. Niech ambitne dążenia do trudnych wartości i pięknych Bożych ideałów nadają sens waszym codziennym wysiłkom”.
Bardzo uroczyste były pierwsze obchody Święta Patronalnego w Święto św. Urszuli. Eucharystię sprawował Ks. Arcybiskup Józef Życiński, który też dokonał poświęcenia nowego sztandaru szkoły. Dzięki wielu dobroczyńcom spośród byłych wychowanek, rodziców naszych uczniów i urszulańskich wspólnot szkoła mogła w tak krótkim czasie cieszyć się swoim sztandarem. Wyszyły go Siostry Karmelitanki z Gniezna. Bardzo wymowne były słowa modlitwy na poświęcenie sztandaru: “Boże, spraw, aby wszyscy, których ten znak jednoczy, stali się wspólnotą pokoju i stałej gotowości do niesienia pomocy innym”. Następnie uczniowie (w liczbie 57) złożyli uroczyste ślubowanie na sztandar szkoły i otrzymali odznaki urszulańskie (litera “U” wpisana w wieniec laurowy). Zabrzmiały ponownie, po wielu latach słowa szkolnego hymnu urszulańskiego Bóg i Ojczyzna to nasz cel.
Z roku na rok rosła liczba uczniów i nauczycieli. W czerwcu 2013 r. szkołę opuścił pierwszy rocznik absolwentów. Od września tegoż roku szkołą kieruje s. Estera Grzegorek. We wrześniu 2013 r. szkoła osiągnęła pełny stan tj. 300 uczniów uczących się w dwunastu oddziałach (klasy I – VI). Stan ten jednak nie trwał długo, bo już w 2017 r. reforma oświaty przywracająca system ośmioklasowej szkoły podstawowej wymusiła modernizację budynku, w którym trzeba było przeprowadzić gruntowny remont ze względu na potrzeby klas siódmych i ósmych. Decyzja była bardzo trudna, bo powiązana z ogromnym wkładem finansowym, na który nie było stać ani sióstr, ani rodziców. Podjęto różne starania o sponsorów, trud kwestowania w lubelskich kościołach, pisano projekty, organizowano koncerty charytatywne, utworzono specjalne konto remontowe. Liczył się każdy grosz, ale i tak wciąż brakowało funduszy. Ostatecznie możliwość przedstawienia projektu w Budżecie Obywatelskim oraz ogromna mobilizacja całej społeczności szkolnej, by zdobyć jak najwięcej głosów dała nadzieję na możliwość dostosowania szkoły do wymagań reformy. W roku szkolnym 2017/2018 zajęcia w klasach I – III odbywały się na dwie zmiany, by pomieścić wszystkich uczniów, których liczba wzrosła o klasy siódme.
We wrześniu 2018 r. zostały oddane do użytku wyremontowane pomieszczenia szkolne na parterze budynku oraz nowo wybudowane boisko, a kolejny rok szkolny w szesnastu oddziałach rozpoczęło łącznie 409 uczniów. Grono pedagogiczne tworzy 45 nauczycieli.
Uczniowie zdobywają laury w wielu konkursach i zawodach. Noty ze sprawdzianu szóstych klas co roku plasowały nas w 9 (najwyższym) staninie. Z roku na rok rośnie też liczba proponowanych zajęć dodatkowych, z których dzieci i młodzież chętnie korzystają, by rozwijać swoje talenty i zainteresowania. Placówka zapewnia bezpłatne nauczanie dzieci i młodzieży, kształci dbając o wysoką jakość nauczania, wychowuje w oparciu o zasadę personalizmu chrześcijańskiego oraz wartości chrześcijańskie. W różnorodnych działaniach edukacyjnych wspomaga rodziców zapewniając uczniom odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo.
Szkoła jest bardzo pozytywnie odbierana zarówno przez władze lokalne, społeczność Miasta Lublin i jego okolic, jak i przez biskupów miejsca oraz księży. Zainteresowanie nauką w naszej szkole jest tak duże, że rokrocznie nie możemy z powodu braku miejsca przyjąć wszystkich chętnych.
Zapraszamy również do odwiedzenia strony OSU, na której zamieszczone są bardzo ciekawe wspomnienia związane z historią lubelskiego klasztoru Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej opracowane przez Aleksandrę Witkowską OSU Lublin – Jubileuszowe spotkania z historią